Dobór i montaż uszczelek z płyt Gambit

UWAGI DOTYCZĄCE DOBORU I MONTAŻU USZCZELEK Z PŁYT USZCZELKARSKICH GAMBIT

Dobierając dla danego węzła uszczelniającego materiał na uszczelkę, należy uwzględnić wiele elementów. Najważniejsze z nich to temperatura i ciśnienie pracy, rodzaj uszczelnianego medium oraz konstrukcja złącza. Występują również inne czynniki mające wpływ na skuteczność uszczelnienia, jak na przykład cykliczność pracy, drgania mechaniczne, staranność montażu lub stan techniczny kołnierzy.

Przywołane w niniejszym katalogu dane oraz wykresy T-p pozwalają dobrać płytę, która najlepiej spełni wymagania odnośnie istniejących w danym złączu warunków pracy. Uwzględnić należy fakt, że punkt pracy powinien się znaleźć w odpowiednim obszarze wykresu. Nie oznacza to jednak, że w niektórych przypadkach uszczelnienie nie może skutecznie pracować w parametrach spoza wykresu, jednak wówczas należy skonsultować się z technologiem lub przeprowadzić próbę eksploatacyjną.

Aby jednak uszczelnienie mogło długo i stabilnie pracować, niezbędne jest spełnienie pewnych wymogów dotyczących kołnierzy, śrub i sposobu montażu. Kluczowym warunkiem jest zapewnienie równoległości i płaskości współpracujących kołnierzy. Tylko w tym przypadku możliwe jest uzyskanie na całej powierzchni uszczelnianej zacisków montażowych większych od wymaganych procedurami obliczeniowymi, a jednocześnie nieprzekraczających naprężeń niszczących uszczelkę w warunkach roboczych. W praktyce jednak w wielu miejscach w warunkach montażu używanie kluczy dynamometrycznych nie jest możliwe. W tym przypadku zalecamy wywarcie takiego zacisku między kołnierzami, aby uszczelka została ściśnięta o 8-10% swojej pierwotnej grubości. Zacisk taki jest wystarczający w większości przypadków do doszczelnienia złącza, nie powodując jednocześnie uszkodzenia struktury uszczelki. W tym samym celu zaleca się stosowanie na całym złączu jednakowych śrub w dobrym stanie technicznym i powleczonych dobrym smarem.

Materiał, z którego wykonana jest płyta uszczelkarska, to kompozyt złożony ze składników organicznych i nieorganicznych. Może on prawidłowo i skutecznie pracować w temperaturach nieosiągalnych dla niektórych z jego składników. Należy jednak zdawać sobie sprawę ze specyfiki materiału, jego mocnych i słabych stron.

Wszystkie uszczelki z płyt aramidowo-kauczukowych twardnieją w temperaturach powyżej 200°C. Dobre płyty, a takimi są płyty GAMBIT, nawet w takim stanie zachowują sprężystość wystarczającą do skompensowania ruchów cieplnych kołnierzy w zalecanych w niniejszym katalogu zakresach temperatur. Jest to podstawowy warunek zachowania szczelności uszczelnienia, zwłaszcza w przypadku węzłów poddanych cyklom cieplnym.

Innym zagrożeniem dla płyt aramidowo-kauczukowych w temperaturze ponad 380°C jest zjawisko utleniania (oksydacji). W jego wyniku wypala się spajający płytę elastomer. Aby zapobiec temu zjawisku, niezbędne jest odizolowanie elastomerowego komponentu od chemicznego wpływu zarówno medium uszczelnianego, jak i tlenu z otoczenia. Cel ten osiąga się najczęściej dwoma sposobami. Pierwszym z nich jest odpowiednia konstrukcja kołnierza, np. wpust-wypust czy występ-rowek. Drugą jest saterowanie (zabezpieczenie krawędzi uszczelki metalem). Saterunek ten musi być tak wykonany, by zabezpieczył materiał kompozytowy przed dostępem czynnika, a jednocześnie umożliwił całości reagowanie na ruchy cieplne i drgania złącza kołnierzowego. Saterunek spełnia wówczas kilka funkcji: wzmacnia uszczelkę mechanicznie, zabezpiecza przed dyfuzją medium uszczelnianego na wskroś poprzez materiał uszczelki oraz przede wszystkim zabezpiecza materiał kompozytowy uszczelki przed negatywnym wpływem chemicznym medium uszczelnianego oraz otoczenia.

Prawidłowo skonstruowane złącze kołnierzowe z odpowiednio dobraną uszczelką zamontowaną we właściwy sposób może zachowywać szczelność przez długi okres eksploatacji. Niedopuszczalne jest jednak powtórne stosowanie raz zdemontowanych uszczelek.